تقصیر
و در آن چند مسأله است:
(873)م - واجب است بعد از آنکه سعى کرد تقصیر کند، یعنى قدرى از ناخنها یا قدرى از موى سر یا شارب یا ریش را بزند، و بهتر آن است که اکتفا به زدن ناخن نکند، و از موى هم قدرى بزند، بلکه موافق احتیاط است، و تراشیدن سر در تقصیر کفایت نمى کند بلکه حرام است. و اگر عمداً چنین کرده باید یک گوسفند کفّاره بدهد.
(874)م - تقصیر نیز از عبادات است و باید با نیّت پاک و خالى از قصد غیر اطاعت خدا بیاورد و اگر ریا کند موجب باطل شدن عمره اش مىشود مگر آنکه جبران کند.
(875)م - اگر تقصیر را فراموش کند تا وقتى که احرام حج را ببندد عمرهاش صحیح است و مستحب است فدیه یک گوسفند، و احتیاط آن است که فدیه بدهد. (و تقصیر کند)
(876)م - اگر عمداً تقصیر را ترک کند تا احرام بستن براى حج، عمره او باطل مىشود بنابر اقوى، و ظاهراً حج او حج افراد شود، و باید پس از تمام کردن حج افراد عمره مفرده بجا آورد و بنا بر احتیاط مستحب در سال بعد حج تمتّع بجا آورد.
(877)م - عمره تمتّع، طواف نساء ندارد.
(878)م - بعد از آنکه شخص مُحرم در عمره تمتّع تقصیر کرد حلال مىشود بر او به غیر از تراشیدن سر هر چه حرام شده بود بر او به واسطه احرام حتّىنزدیکى با زن.