مسأله 1801 ـ روزه عید فطر و قربان حرام است. و نیز روزى را که انسان نمى‏داند آخر شعبان است، یا اوّل رمضان، نباید به نیّت اوّل رمضان روزه بگیرد و اگر نیّت اوّل رمضان کرد، باطل است اگرچه بعد معلوم شود اوّل رمضان بوده است. اگر به نیّت اوّل رمضان روزه بگیرد حرام مى‏باشد.

مسأله 1802 ـ اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش را از بین ببرد روزه برایش حرام است و اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبّى منع کند، اگر چه با حقّ استمتاع شوهر منافات نداشته باشد بنابر احتیاط مستحب خوددارى کند.

مسأله 1803 ـ روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذیت پدر و مادر شود جایز نیست بلکه اگر اسباب اذیت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى‏ جلوگیرى کنند احتیاط واجب آن است که روزه نگیرد.

مسأله 1804 ـ اگر فرزند بدون اجازه پدر روزه مستحبّى بگیرد و در بین روز پدر، او را نهى کند، چنانچه مخالفت با او موجب اذیتش باشد باید افطار نماید.

مسأله 1805 ـ کسى که مى‏داند روزه براى او ضرر ندارد اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسى که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر آن که به قصد قربت بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.

مسأله 1806 ـ اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پیدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر آن که به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.

مسأله 1807 ـ کسى که عقیده‏اش این است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته روزه‏اش صحیح است.

مسأله 1808 ـ غیر از روزه‏هایى که گفته شد، روزه‏هاى حرام دیگرى هم هست که در کتابهاى مفصّل گفته شده است.

مسأله 1809 ـ روزه روز عاشورا، و روزى که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.