قیام‏

 مسأله 958 - قیام در موقع گفتن تکبیرة الاحرام و قیام پیش از رکوع که آن را قیام متّصل به رکوع مى‏گویند رکن است، ولى قیام در موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از رکوع واجب است امّا رکن نیست و اگر کسى آن را از روى فراموشى ترک کند، نمازش صحیح است.

 مسأله 959 - واجب است پیش از گفتن تکبیر و بعد از آن مقدارى بایستد تا یقین کند که در حال ایستادن تکبیر گفته است.

 مسأله 960 - اگر رکوع را فراموش کند و بعد از حمد و سوره بنشیند و یادش بیاید که رکوع نکرده، باید بایستد و به رکوع رود و اگر بدون این که بایستد، به حال خمیدگى به رکوع برگردد، چون قیام متّصل به رکوع را بجا نیاورده، نماز او باطل است.

 مسأله 961 - موقع تکبیرة الاحرام یا قراءت باید بایستد و قدم بر ندارد و به طرفى خم نشود ولى تکیه کردن به چیزى یا جایى براى بلند شدن در حال اختیار و اضطرار جایز است، اگر چه در حال اختیار مکروه مى‏باشد.

 مسأله 962 - اگر موقعى که ایستاده، از روى فراموشى بدن را حرکت دهد، یا به طرفى خم شود، یا به جایى تکیه کند، اشکال ندارد ولى در قیام موقع گفتن تکبیرة الاحرام و قیام متصل به رکوع اگر از روى فراموشى هم باشد بنابر احتیاط واجب نماز را تمام کند و دوباره بخواند.

 مسأله 963 - باید در موقع ایستادن، هر دو پا روى زمین باشد، ولى لازم نیست سنگینى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى یک پا هم باشد اشکال ندارد.

 مسأله 964 - کسى که مى‏تواند درست بایستد، اگر پاها را خیلى گشاد بگذارد که معمولاً نمى‏گویند ایستاده، یا شک در صدق ایستادن کند، نمازش باطل است.

 مسأله 965 - موقعى که انسان در نماز مى‏خواهد کمى جلو یا عقب رود، یا کمى بدن را به طرف راست یا چپ حرکت دهد، باید چیزى نگوید چه ذکر واجب و چه ذکر مستحبّ، ولى«بِحَولِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقعُدُ» را باید در حال برخاستن بگوید.

 مسأله 966 - اگر در حال حرکت بدن، ذکر مستحب بگوید مثلاً موقع رفتن به رکوع یا رفتن به سجده تکبیر بگوید نمازش صحیح است ولى احتیاط مستحب آن است که اگر در حال حرکت مى‏گوید قصدش مطلق ذکر باشد.

 مسأله 967 - حرکت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد، اشکال ندارد، اگرچه مکروه مى‏باشد.

 مسأله 968 - اگر موقع خواندن حمد و سوره، یا خواندن تسبیحات بى‏اختیار به قدرى حرکت کند که از حال آرام بودن خارج شود، نمازش صحیح است و هر چه را خوانده در حال استقرار دوباره بخواند.

 مسأله 969 - اگر در بین نماز از ایستادن عاجز شود باید بنشیند و اگر از نشستن هم عاجز شود باید بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته باید چیزى نخواند.

 مسأله 970 - تا انسان مى‏تواند ایستاده نماز بخواند، نباید بنشیند مثلاً کسى که در موقع ایستادن، بدنش حرکت مى‏کند یا مجبور است به چیزى تکیه دهد، یا بدنش را کج کند یا خم شود یا پاها را بیشتر از معمول گشاد بگذارد باید به هر طور که مى‏تواند ایستاده نماز بخواند ولى اگر به هیچ قسم نتواند بایستد، باید راست بنشیند و نشسته نماز بخواند.

 مسأله 971 - تا انسان مى‏تواند بنشیند نباید خوابیده نماز بخواند و اگر نتواند راست بنشیند، باید هر طور که مى‏تواند بنشیند و اگر به هیچ قسم نمى‏تواند بنشیند، باید به پهلوى راست بخوابد و اگر نمى‏تواند، به پهلوى چپ و اگر آن هم ممکن نیست مثل حالت احتضار به پشت بخوابد، به طورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد.

 مسأله 972 - کسى که نشسته نماز مى‏خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بایستد و رکوع را ایستاده بجا آورد، باید بایستد و از حال ایستاده به رکوع رود و اگر نتواند، باید رکوع را هم نشسته بجا آورد.

 مسأله 973 - کسى که خوابیده نماز مى‏خواند، اگر در بین نماز بتواند بنشیند، باید مقدارى را که مى‏تواند، نشسته بخواند. و نیز اگر مى‏تواند بایستد، باید مقدارى را که مى‏تواند، ایستاده بخواند، و آن را به قیام متّصل به رکوع اختصاص دهد ولى تا بدنش آرام نگرفته باید چیزى نخواند.

 مسأله 974 - کسى که نشسته نماز مى‏خواند اگر در بین نماز بتواند بایستد باید مقدارى را که مى‏تواند، ایستاده بخواند و آن را به قیام متّصل به رکوع اختصاص دهد ولى تا بدنش آرام نگرفته، باید چیزى نخواند.

 مسأله 975 - کسى که مى‏تواند بایستد اگر بترسد که به واسطه ایستادن مریض شود یا ضررى به او برسد، مى‏تواند نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن هم بترسد، مى‏تواند خوابیده نماز بخواند.

 مسأله 976 - اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند مى‏تواند اوّل وقت نماز بخواند، اگر چه احتیاط آن است که نماز را تأخیر بیاندازد، امّا اگر یقین حاصل کند که تا آخر وقت مى‏تواند ایستاده نماز بخواند باید نماز را به تأخیر بیاندازد.

 مسأله 977 - مستحب است در حال ایستادن، بدن را راست نگهدارد، شانه ها را پایین بیندازد، دستها را روى رانها بگذارد، انگشتها را به هم بچسباند، جاى سجده را نگاه کند، سنگینى بدن را به طور مساوى روى دو پا بیندازد، با خضوع و خشوع باشد، پاها را پس و پیش نگذارد، اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز، تا یک وجب فاصله دهد و اگر زن است پاها را به هم بچسباند.