مسأله 2579 ـ مردى که زن خود را طلاق مى‏دهد، باید عاقل باشد و به اختیار خود طلاق دهد. و اگر او را مجبور کنند که زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است؛ و نیز باید قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صیغه طلاق را به شوخى بگوید صحیح نیست.

مسأله 2580 ـ زن باید در وقت طلاق از خون حیض و نفاس پاک باشد و شوهرش در آن پاکى یا در حال نفاس یا حیض که پیش از این پاکى بوده با او نزدیکى نکرده باشد و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته مى‏شود.

مسأله 2581 ـ طلاق دادن زن در حال حیض یا نفاس در سه صورت صحیح است:

اوّل: آن که شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیکى نکرده باشد.

دوم: آبستن باشد، و اگر معلوم نباشد که آبستن است و شوهر در حال حیض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، اشکال ندارد.

سوم: مرد بواسطه غایب بودن نتواند یا برایش مشکل باشد که پاک بودن زن را بفهمد، ولى بنابر احتیاط واجب مرد تا یک ماه بعد از جدا شدنش از زن صبر کند.

مسأله 2582 ـ اگر زن را از خون حیض پاک بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود که موقع طلاق در حال حیض بوده، طلاق او باطل است و اگر او را در حیض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاک بوده، طلاق او صحیح است.

مسأله 2583 ـ کسى که مى‏داند زنش در حال حیض یا نفاس است، اگر غایب شود، مثلاً مسافرت کند و بخواهد او را طلاق دهد، باید تا مدّتى که معمولاً زنها از حیض یا نفاس پاک مى‏شوند صبر کند.

مسأله 2584 ـ اگر مردى که غایب است بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنانچه بتواند اطّلاع پیدا کند که زن او در حال حیض یا نفاس است یا نه، اگرچه اطّلاع او از روى عادت حیض زن، یا نشانه‏هاى دیگر باشد که در شرع معیّن شده باید تا مدّتى که معمولاً زنها از حیض یا نفاس پاک مى‏شوند صبر کند. و اگر او را طلاق دهد و بعداً معلوم شود که در حال حیض یا نفاس بوده بنابر احتیاط واجب دوباره طلاق بدهد.

مسأله 2585 ـ اگر با عیالش که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکى کند و بخواهد طلاقش دهد، باید صبر کند تا دوباره حیض ببیند و پاک شود، ولى‏زنى را که نُه سالش تمام نشده، یا آبستن است، اگر بعد از نزدیکى طلاق دهند، اشکال ندارد و همچنین است اگر یائسه باشد یعنى اگر سیّده است بیشتر از شصت سال و اگر سیّده نیست بیشتر از پنجاه سال داشته باشد.

مسأله 2586 ـ هرگاه با زنى که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکى کند و در همان پاکى طلاقش دهد اگر بعد معلوم شود که موقع طلاق آبستن بوده اشکال ندارد.

مسأله 2587 ـ اگر با زنى که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکى کند و مسافرت نماید، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد، باید به قدرى که زن معمولاً بعد از آن پاکى، خون مى‏بیند و دوباره پاک مى‏شود صبر کند. و اگر باز هم شک در پاکى دارد، احتیاطا تا یک ماه بعد از نزدیکى صبر کند بعد طلاقش بدهد.

مسأله 2588 ـ اگر مرد بخواهد زن خود را که بواسطه مرضى حیض نمى‏بیند طلاق دهد، باید از وقتى که با او نزدیکى کرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نماید و بعد او را طلاق دهد.

مسأله 2589 ـ طلاق باید به صیغه عربى صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد باید بگوید: «زَوجَتِی فاطِمَةُ طالِقٌ» زن من فاطمه رها است و اگر دیگرى را وکیل کند، آن وکیل باید بگوید: «زَوجَةُ مُوَکِّلی فاطِمَةُ طالِقٌ».

مسأله 2590 ـ زنى که صیغه شده، مثلاً یک ماهه یا یک ساله او را عقد کرده‏اند، طلاق ندارد و رها شدن او به این است که مدّتش تمام شود، یا مرد مدّت را به او ببخشد، به این ترتیب که بگوید: مدّت را به تو بخشیدم و شاهد گرفتن و پاک بودن زن از حیض لازم نیست.