عیبهایى که بواسطه آنها مىشود عقد را به هم زد
مسأله 2461 ـ اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکى از این هفت عیب را دارد، مىتواند عقد را به هم بزند:
اوّل: دیوانگى.
دوم: مرض خوره (جزام).
سوم: مرض بَرَص (پیسى).
چهارم: کورى.
پنجم: زمین گیر و شَل بودن به طورى که معلوم باشد.
ششم: آن که افضا شده یعنى راه بول و حیض یا راه حیض و غائط او یکى شده باشد.
هفتم: آن که گوشت، یا استخوانى یا غدّهاى در فرج او باشد که مانع نزدیکىشود.
مسأله 2462 ـ اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه است یا آلت مردى ندارد و نمىتواند وطى و نزدیکى نماید یا تخمهاى او را کشیدهاند مىتواند عقد را به هم بزند. امّا اگر شوهر عنین باشد یک سال مهلت داده مىشود و زن بعد از آن مىتواند عقد را به هم بزند.
مسأله 2463 ـ اگر مرد یا زن، بواسطه یکى از عیبهایى که در دو مسأله پیش گفته شد عقد را به هم بزند، باید بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسأله 2464 ـ اگر بواسطه آن که مرد عنین است و نمىتواند وطى و نزدیکىکند، زن عقد را به هم بزند شوهر باید نصف مهر را بدهد. ولى اگر بواسطه یکى از عیبهاى دیگرى که گفته شد، مرد یا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزدیکى نکرده باشد چیزى بر او نیست و اگر نزدیکى کرده، باید تمام مهر را بدهد.