در سال های قبل از انقلاب (1357 ه.ش) عدّه ای از کج اندیشان و منحرفان (که در هر عصری وجود دارند) در مقام تخریب و تحریف مبانی اسلام و فضائل اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و کمرنگ جلوه دادن قضیه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) برآمدند. موضوع محضر استاد مرحوم حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت ـ رضوان الله تعالی علیه ـ مطرح شد، ایشان با استفاده از قرآن شریف و سنّت رسول الله(ص) با دلایل متقن و مستدل وجوب بهشت برای باکی حضرت ابا عبدالله(ع) را در چند جلسه بیان فرمودند و جمعی بیانات ایشان را نوشتند، امّا برادر بزرگوار و ارجمند مؤمن متّقی جناب آقای حاج سیّد حسین قطمیری ـ سلمه الله ـ که خود از افراد لایق و اهل این مطلب می باشند همّت گماشتند و مکتوبات را به نظر معظّم له رسانده و مورد تأیید ایشان واقع شد و خود معظّم له نیز جهت تثبیت مسأله ابیاتی بسیار پرارزش و دارای بعد علمی و فنّی سرودند و در همان زمان (سال 1352 شمسی) به حمد الله به چاپ رسید.

آن چه ملاحظه می فرمایید حاصل بیان آن بزرگوار (حضرت آیت الله العظمی نجابت)جهت روشن شدن ناس در رابطه با نظر خاصّ حضرت ربّ الارباب به محبّین حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) می باشد.

امید که خداوند قادر متعال ما را در اسرار خودش وارد نماید که ورود در اسرار الهی موجب بقای انسان است.