بیانات آیت الله العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت(ره)
در رابطه با شهید، جانباز، فرزندان شهدا و خانواده شهدا
در سال 1362
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین انّه خیر ناصر و معین
خداوند اجلّ عالی در قرآن مجید می‌فرماید: «قُلْ إنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ...».
که می‌فرماید: «اگر پدرها و مادرها و فرزندان شما و مال التجاره شما و خانه‌های شما محبوب‌تر باشد نزد شما از خداوند و از رسول اکرم و از جهاد در راه خدا، منتظر عذاب الهی باشید، منتظر نقمت باشید».
در این آیه شریفه بسیار واضح می‌فرماید جهاد فی سبیل الله از اعظم ارکان اسلام و از اعظم نعمتهای خداست. کما اینکه ایمان به خدا موجب حیات ابدیست، اطاعت حضرت ختمی مرتبت و محبّت حضرت ختمی مرتبت هم موجب حیات ابدی است، جهاد در راه خداوند علی اعلی قطعاً موجب حیات ابدی است. غایة‌الامر اگر جهاد فی سبیل الله به اذن ولیّ فقیه بود، چنین شخصی اگر شهید شد مهمان خداوند علی اعلی است بدون گفتگو. یعنی کسی که در معرکه بین ایران و صدام خبیث شهید شد، قطعاً نه حساب دارد، نه پرسش دارد، نه فشار قبر دارد، نه بازجویی از ملکات و سیّئاتی که در مدّت عمرش داشته دارد. بالکلّیه خداوند از ذهن و از نفس شهید آنچه غلط صادر شده بیرون می‌کند. نه اینکه خود شهید بیرون می‌کند، نه، بلکه میزبانش، آن کسی که پذیرایی از او می‌کند که غنیّ مطلق است، او نفس و خیال او را جوری تنظیم می‌فرماید که بالکلّیه از وضعی که در دنیا داشت می‌آید بیرون با شهداء صدر اسلام، با اولیاء صدر اسلام، با انبیاء و با صدّیقین نشست و برخاست دارد. یعنی مستقیماً مهمان کننده، صاحب خانه حقیقی و قیّوم همه است. قهراً چنین فردی در نظر خاص خداوند علی اعلی است و چنین فردی صاحب وجه می‌شود یعنی قدرتش نسبت به بازماندگانش بسیار قوی می‌شود یعنی نوعاً شهید در فکرِ اولادش است در فکر ارحامش است، بالخصوص اگر صغیر داشته باشد دائماً نظرش همراه این بچه‌اش است، همراه این دخترش است همراه پسرش است، از یک طرف. از طرف دیگر خداوند علی اعلی حافظ و حارس این شخص و بچّه شهید است. خداوند اجلّ عالی حافظ همه است، لکن نسبت به اولادِ شهید، یک خصوصیّتی دارد مطلق یتیم پر ارزش است. لکن یتیمِ شهید ارزشش چند برابر است بالنسبة به سایر یتیم‌ها. طبعِ یتیم عزّت خاصی دارد، یعنی نصّ قرآن فرمود: «و أمّا الیتیم». می‌خواهد از شهید باشد می‌خواهد از غیر شهید باشد نباید شخص قهر به او کند، تندی به او کند. خلاف طبع با او حرف بزند. این نسبت به یتیمِ عادی است که نصّ قرآن می‌فرماید: «و أمّا الیتیم فلاتقهر». یعنی یتیم باید مورد لطافت، مورد عنایت، مورد رئوفت، مورد عفو اشخاص واقع شود، این نسبتِ به یتیمِ عادی است. امّا یتیم شهید صد در صد امتیاز دارد از سایر ایتام. هر یتیمی قیمت دارد، یتیمِ شهید قیمتش صد برابر، یتیم شهید از یک طرف باباش محترم شده، دیگر بابای سابق نیست، دیگر فردِ عادی نیست، کسی است که در حِرز و حراست حضرت ربّ العزّة است. از یک طرف پدر نظر دارد از یک طرف خود حضرت ربّ العزّة. یعنی به قدری نظرِ خاصّ خداوند علی اعلی بر ایتام شهداء است که اگر کسی با تذکّر به فرمودة حضرت ختمی مرتبت دست بکشد روی سر یتیم مطلقاً بالخصوص یتیم شهید، تلطّف کند با شهید آناً خداوند نتیجه خیر به این شخصی که تلطّف کرده می‌دهد. از باب انّه نهایتِ لطافت. و نظر خاص است به این موجود. این موجود در اثر مرحوم واقع شدن، فوری نتیجه را خدا عکس می‌کند. آن کسی که به این رحم کرد او هم مورد رحم خاص خدا می‌شود. یعنی قلبش مهربان می‌شود. بد اخلاقی او بر طرف می‌شود. سوء فهمش تدریجاً بر طرف می‌شود. کسی که با اولاد یتیم بالاخص یتیم شهید رأفت بکند، نتیجه‌اش را نه این شخص می‌دهد، بلکه نتیجه‌اش را ساحت قدس ربوبی می‌دهد که از هر جهت قریب با آدمیزاد است یعنی انوار خداوند علیّ اعلی را هر چند ما نمی‌بینیم ولی از جان ما به ما نزدیکتر است، یعنی هر قدر ما بخواهیم دقّت کنیم او خودش و لطفش فوق تعقّل ماست. به ما خیر را می‌رساند از راهی که خودش می‌داند ولی ممکن است ما هیچ متوجّه هم نشویم. لکن بالاخره اثرِ خیر، اثرِ رحمت و اثرِ لطف را که به این بچّة شهید شده، به خودِ آن شخص بر می‌گردد. به همین نسبت تقصیر در اموال بچه‌های شهید، تقصیر در حقوق بچه‌های شهید، تقصیر در حقوق زن شهید در مرتبه ثانیه، والدین شهید در مرتبه ثانیه باز، که عمده اهمّیت مالِ این است که نظر خاص و نظر حقیقی هم به خودش است هم به مالش است که اگر تقصیر می‌شد در اموالِ بچّه‌های شهید مطمئنّاً آن شخص نتیجة صحیح نمی‌گیرد. اگر هم صَرف‌نظر از او بشود و خدا عفوش بکند، یک فردِ عادی می‌شود. صبح، ظهر، مغرب و عشاء در هر وقتی خداوند علی اعلی به بندگان خودش نظر خاص دارد لکن به این بچه‌های شهید نظر خاص الخاص دارد.
«انّ فی أیّامِ دَهرِکم نَفحاتٌ ألا فتَعَرَّضوا لَها»
این نفحه، یعنی این نور خاص خدا، این رحمت خاص خدا را، خداوند می‌فرماید می‌توانید بفهمید که خداوندِ اجلّ عالی نظر خاص در هر شبانه روزی سه مرتبه دارد به بندگانش. این معنی را نسبت به اولاد شهید زودتر می‌توانید درک کنید. یعنی شما نسبت به اموالشان و نسبت به حرمتشان تقصیری نداشته باشید و رأفت کنید و از حقوقشان نکاهانید، قهراً نتیجة مستقیم خواهید دید، غایة الامر تدریجی است، یعنی اگر خیانت شد به اموال بچه‌های شهید، تدریجاً این شخص از بین می‌رود. اگر مورد عفو خداوند واقع شد، یک فرد عادی است نه یک فرد ممتاز. ولی اگر تقصیر نشد، حقوقشان به آنها رسید، این فرد حقوق‌رسان در اثر اینکه خداوند به آن شخص نظر دارد، این هم یقیناً از آب و گل طبیعت، از آب و گل خیال بیرون می‌رود، تدریجاً داخل در صُلحاء، داخل در اتقیاء، داخل در مؤمنین خالص می‌شود در اثر همین خدمت کوچک. با اینکه فعلاً با فرمایش حضرت مستطاب امام ـ مدّ ظلّه العالی ـ که حکومت را کاملاً مبسوط الید قرار داده، یعنی آقای نخست وزیر و تمام دستگاههای دولت تحت نظر خاص آقای خمینی‌اند، که اگر عُمّال جهاد، عُمّال شهداء تقصیر بکنند بفرمان آقای خمینی کوتاهی کردند، نه فقط غلطی از اینان صادر شده، آقای خمینی خدا طول عمرشان بدهد، توسعه دادند، یعنی فرمودند، آنچه این حکومت اسلامی که فعلاً جناب نخست وزیر آقای سیّد میرحسین موسوی ریاستش است، تمام اینها تحت نظر شخص خاصّ آقا است و خیانت کنندة در این دولت، بالاخص نسبت به خانواده‌های شهداء، مخالفت قطعی با آقای خمینی کرده، مخالفت قطعی با نصوص قرآن کرده، آقای خمینی هر چه بفرماید از قرآن مجید می‌فرماید، دولت فعلاً اگر عُمّالش تقصیر بکنند، نه فقط تقصیر نسبت به دولت شده، نه، تقصیر نسبت به آقای خمینی شده، نسبت به خدا شده، نسبت به پیغمبر ˆ شده، نسبت به دین شده. یعنی این وضعی که آقا قرار داده‌اند و بسیار فرمایش صد در صد قابل تصدیق است و قرآن و روایات فرمایش آقا را صد در صد پشتیبان است، قهراً عمّال حکومت اگر خیانت از ایشان صادر شد، اگر تقصیر از ایشان صادر شد، اگر نسبت به بچّه‌های یتیم ترش‌رویی کردند، نه فقط غلط از ایشان صادر شده، بلکه یک گناه عظیم است، چون متّصل است، دولت به تمام معنی به امام ـمدّظلّهـ و امام به تمام معنی متّصل به حضرت ولیّعصر(عج) است، حضرت ولیّعصر(عج) به تمام معنی متّصل به حضرت ربّ العزّة است کما اینکه بچه یتیم به تمام معنی متّصل به حضرت احدیّت است. دستگاه حکومت فعلی با نظر مبارک حضرت امام ـمدّظلّهـ به تمام معنی از طرف پروردگار عالم است. تصوّر نشود خیانت با دولت، تقصیر در کار دولت، تقصیر در امر عادی است. یعنی اگر کسی در خارج شاگرد بشود و یا اجیر بشود و تقصیر بکند یک مختصری نسبت به حقوقش کم و زیاد می‌شود، دیگر خلاف شرع بیّنی نشده. ولی اگر در ارکان دولت، در این وضع عمّال دولت تقصیر بشود بالاخص خانواده شهید صد در صد با قرآن و با خدا و با ائمه طاهرین و با اسلام مخالفت دارد.