و در آن چند مسأله است:
(922)م - واجب است بر مکلّف که بعد از تمام شدن اعمال عمره، احرام ببندد براى حج تمتّع.
(923)م
- اگر نیّت کند حج تمتّع را و لبّیکهاى واجب را به طورىکه در احرام عمره
ذکر شد بگوید محرم مىشود، و لازم نیست قصد کند احرام بستن را و همچنین
لازم نیست قصد کند ترک محرّمات را چنانچه در احرام عمره گذشت.
(924)م - نیّت باید خالص براى اطاعت خداوند باشد، و ریا موجب بطلان عمل است.
(925)م - کیفیّت احرام بستن و لبّیک گفتن همان نحو است که در احرام عمره ذکر شد.
(926)م - تمام چیزهایى که در محرّمات احرام بیان شد در این احرام هم حرام است، و آنچه کفّاره داشت کفّاره دارد به همان ترتیب.
(927)م
- وقت احرام موسّع است، و تا وقتى که بتواند بعد از احرام به وقت اختیارى
عرفه برسد مىتواند تأخیر بیندازد و از آن وقت نمىتواند عقب بیندازد.
(928)م
- احتیاط واجب آن است که کسى که از عمره تمتّع فارغ شد و مُحِل گردید از
مکّه خارج نشود بدون حاجت، و اگر حاجتى براى بیرون رفتن پیش آمد احتیاط
واجب آن است که محرم شود به احرام حج و بیرون رود و به همان احرام براى
اعمال حج برگردد.
(929)م - اگر بدون حاجت و بدون احرام بیرون رفت از مکّه لکن برگشت و احرام بست و حج بجا آورد عملش صحیح است.
(930)م - مستحب است احرام بستن در روز ترویه (هشتم ذىحجه)، بلکه احوط است.
(931)م
- محلّ احرام حج، شهر مکّه است هر موضع که باشد گرچه در محلّههاى تازه
ساز، ولى مستحب است کنار مقام ابراهیمعلیه السلام یا در حجر اسماعیلعلیه
السلام واقع شود.
(932)م
- اگر فراموش کند احرام بستن را و بیرون رود به منى و عرفات، واجب است
برگردد به مکّه و احرام ببندد، و اگر ممکن نشد به واسطه تنگى وقت یا عذر
دیگر از همانجا که هست محرم شود.
(933)م
- اگر یادش نیاید که احرام نبسته مگر بعد از تمامىاعمال، حجّش صحیح است
ظاهراً و احتیاط مستحب آن است که اگر یادش آمد بعد از وقوف به عرفات و مشعر
یا قبل از فارغ شدن از اعمال، تمام کند حج را و در سال بعد اعاده کند.
(934)م - جاهل به مسأله اگر احرام نبندد در حکم کسى است که به واسطه فراموشى احرام نبسته.
(935)م - اگر کسى از روى علم و عمد ترک کند احرام را تا زمان فوت وقوف به عرفات و مشعر، حج او باطل است.
مسائل متفرّقه احرام حج
(936)س
- فاصله بعضى از محلّات جدید الاحداث مکّه تا مسجد الحرام بیش از 18
کیلومتر است و شاید عرفاً از توابع مکّه حساب شوند نه این که جزء مکّه
باشند، چرا که تابلوى راهنمایى با فلش جهت مکّه را مشخّص نمودهاند، با این
کیفیّت آیا مىتوان براى حج در محلّات فوق الذّکر مُحرم شده
ج - اگر از محلّات مکّه است مانع ندارد، و اگر از محلّات آن نیست یا مورد شک است، کفایت نمىکند.
(937)س
- اشخاص معذورى که مىتوانند اعمال مکّه را بر وقوفین مقدّم بدارند اگر
جهلاً بدون احرام، اعمال مکّه را قبل از وقوفین انجام دادند چه صورتى دارد؟
ج - کفایت نمىکند و باید یا قبل از وقوفین، آنها را با احرام اعاده کنند یا بعد از وقوفین و اعمال، آنها را بجا آورند.
(938)س - حاجى در عرفات یا منى فهمید که در احرام حج تلبیه نگفته است آیا در لحظه التفات، تلبیه کافى است و تکلیف او چیست؟
ج
- اگر مىتواند به مکّه برود و محرم شود و بقیه اعمال را که باید با احرام
انجام دهد بجا آورد، باید چنین کند، و اگر ممکن نیست همانجا لبّیک بگوید، و
اگر بعد از تقصیر یا حلق متذکّر شده، عملش صحیح است و لازم نیست لبّیک
بگوید.
(939)س
- شهر مکّه را چند رشته کوههاى طولانى و مرتفع فرا گرفته و هر دو جانب
کوه ساختمان شده است، گاهى چند کیلومتر باید از این جانب کوه رفت تا به
جانب دیگر رسید، و ساکنین احد الجانبین جداى از جانب دیگرند، مثل شعب بنى
عامر که نزدیک مسجد الحرام است و عزیزیه که 9 کیلومتر یا بیشتر در جانب
دیگر است، و به حساب مسامحه عرفى به همه این قطعات مکّه گفته مىشود، آیا
احرام حج تمتّع از تمام این نقاط و نقاط مشابه صحیح است یا نه؟
ج - اگر در مکّه است، احرام حج از آنجا صحیح است، هر چند از ساختمانهاى جدید الاحداث باشد.
مستحبّات احرام حج تا وقوف به عرفات
امورى
که در احرام عمره مستحب بود در احرام حج نیز مستحب است و پس از این که
شخص، احرام بسته و از مکّه بیرون آمد، همین که بر ابطح مشرف شود به آواز
بلند تلبیه بگوید، و چون متوجّه منى شود بگوید:
«اَللَّهُمَّ اِیّاکَ اَرجُو، وَ اِیّاکَ أَدْعُو، فَبَلِّغْنِى اَمَلِی وَ أَصْلِحْ لِی عَمَلِی».
و با تن و دل آرام با تسبیح و ذکر حق تعالى برود و چون به منى رسید بگوید:
«اَلحَمدُ للَّهِ الّذِی اَقدَمَنِیهَا صَالِحاً فِی عَافِیَةٍ وَ بَلَّغَنِی هَذَا المَکانَ».
پس بگوید:
«اَللّهُمَّ
وَ هَذِهِ مِنى وَ هِیَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلى أَولِیائِکَ مِنَ
المَناسِکِ فَأَسأَلُکَ أَنتُصَلِّیَ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ وَ
أَنتَمُنَّ عَلَیّ فِیهَا بِمَا مَنَنتَ عَلَى أَولِیائِکَ وَ أَهلِ
طاعَتِکَ، فَإنَّمَا أَنَا عَبدُکَ وَ فِی قَبْضَتِک».
و
مستحب است شب عرفه را در منى بوده و به اطاعت الهى مشغول باشد، و بهتر آن
است که عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خیف بجا آورد، و چون نماز صبح را
بخواند تا طلوع آفتاب تعقیب گفته پس به عرفات روانه شود، و اگر خواسته
باشد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعى ندارد، ولىسنّت آن است که تا آفتاب
طلوع نکرده از وادى مُحَسّر رد نشود و روانه شدن پیش از صبح مکروه است و
چون به عرفات متوجّه شود این دعا را بخواند:
«اَللّهُمَّ
اِلَیْکَ صَمَدتُ وَ اِیّاکَ اعْتَمَدتُ، وَ وَجْهَکَ أَرَدتُ فَأَسأَلُکَ
أَنْتُبارِکَ لِی فِی رَحْلَتِی وَ أَنتَقضِیَ لِی حَاجَتِی وَ
أَنتَجْعَلَنِی الیَومَ مِمَّن تُبَاهِى بِهِ مَن هُوَ أَفضَلُ مِنّی».