آیه فوق در خصوص ایمان آوردن می باشد؛ چون ایمان یک عمل قلبی بوده و ظاهری نیست و کسی که اکراه شود فقط تظاهر می کند؛ پس ایمان با اکراه منافات داشته و در آیه نفی شده است.
لکن کسی که با اختیار خودش و با علم و یقین، ایمان خود را اعلام نمود؛ چنانچه بعداٌ علناٌ اعلام بی دینی و خروج از اسلام را بکند، با شرایط مذکوره در احکام، محکوم به قتل می شود.
شاید حکمتش این باشد که باعث سست شدن عقیده سایر مسلمین نگردد.