مصرف زکات فطره
مسأله 2084 - اگر زکات فطره را به یکى از هشت مصرفى که سابقاً براى زکات مال گفته شد برسانند کافى است. ولى احتیاط واجب آن است که فقط به فقراى شیعه بدهد.
مسأله 2085 - اگر طفل شیعهاى فقیر باشد، انسان مىتواند فطره را به مصرف او برساند، یا بواسطه دادن به ولىّ طفل، ملک طفل نماید.
مسأله 2086 - فقیرى که فطره به او مىدهند، لازم نیست عادل باشد ولى احتیاط واجب آن است که به شرابخوار و کسى که آشکارا معصیت کبیره مىکند فطره ندهند.
مسأله 2087 - به کسى که فطره را در معصیت مصرف مىکند نباید فطره بدهند.
مسأله 2088 - احتیاط واجب آن است که به یک فقیر کمتر از یک صاع که تقریباً سه کیلو است فطره ندهند و اگر بیشتر بدهند اشکال ندارد.
مسأله 2089 - اگر از جنسى که قیمتش دو برابر قیمت معمولى آن است مثلاً از گندمى که قیمت آن دو برابر قیمت گندم معمولى است، نصف صاع که معناى آن در مسأله پیش گفته شد بدهد، کافى نیست. و اگر آن را به قصد قیمت فطره هم بدهد کفایت نمىکند.
مسأله 2090 - انسان نمىتواند نصف صاع را از یک جنس مثلاً گندم و نصف دیگر آن را از جنس دیگر مثلاً جو بدهد. و اگر آن را به قصد قیمت فطره هم بدهد اشکال دارد، بلکه کافى نیست.
مسأله 2091 - مستحب است در دادن زکات فطره، خویشان فقیر خود را بر دیگران مقدّم دارد و بعد همسایگان فقیر را، بعد اهل علم فقیر را، ولى اگر دیگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدّم بدارد.
مسأله 2092 - اگر انسان به خیال این که کسى فقیر است به او فطره بدهد و بعد بفهمد فقیر نبوده چنانچه مالى را که به او داده از بین نرفته باشد، مىتواند پس بگیرد و به مستحق بدهد و اگر نتواند بگیرد، باید از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بین رفته باشد، در صورتى که گیرنده فطره مىدانسته یا احتمال مىداده آنچه را گرفته فطره است، باید عوض آن را بدهد و الّا، دادن عوض بر او واجب نیست و انسان باید دوباره فطره را بدهد.
مسأله 2093 - اگر کسى بگوید فقیرم، نمىشود به او فطره داد مگر آن که اطمینان پیدا کند یا از ظاهر حالش گمان پیدا شود که فقیر است یا انسان بداند که قبلاً فقیر بوده است.