اوّل: سگ به طورى تربیت شده باشد که هر وقت آن را براى گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگیرى کنند بایستد ولى اگر در وقت نزدیک شدن به شکار، با جلوگیرى نایستد مانع ندارد و احتیاط واجب آن است که اگر عادت دارد که پیش از رسیدن صاحبش شکار را مى‏خورد از شکار او اجتناب کنند، ولى اگر اتّفاقاً شکار را بخورد اشکال ندارد.

 دوم: صاحبش آن را بفرستد و اگر از پیش خود دنبال شکار رود و حیوانى را شکار کند خوردن آن حیوان حرام است. بلکه اگر از پیش خود دنبال شکار رود و بعداً صاحبش بانگ بزند که زودتر آن را به شکار برساند اگرچه بواسطه صداى صاحبش شتاب کند، بنابر احتیاط واجب باید از خوردن آن شکار خوددارى نماید.

 سوم: کسى که سگ را مى‏فرستد باید مسلمان باشد یا بچّه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد و اگر کافر یا کسى که اظهار دشمنى با اهل بیت پیغمبر(ص) مى‏کند سگ را بفرستد، شکار آن سگ حرام است.

 چهارم: وقت فرستادن سگ، نام خدا را ببرد و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است، ولى اگر از روى فراموشى باشد اشکال ندارد. و اگر وقت فرستادن سگ نام خدا را عمداً نبرد و پیش از آن که سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد بنابر اظهر مانعى ندارد.

 پنجم: شکار بواسطه زخمى که از دندان سگ پیدا کرده بمیرد پس اگر سگ، شکار را خفه کند، یا شکار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست.

 ششم: کسى که سگ را فرستاده، وقتى برسد که حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد. البته باید شکارچى در رسیدن به حیوان شتاب کند. و چنانچه وقتى برسد که به اندازه سر بریدن وقت باشد مثلاً حیوان چشم یا دم خود را حرکت دهد، یا پاى خود را به زمین بزند، چنانچه سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست.

 مسأله 2703 - کسى که سگ را فرستاده اگر وقتى برسد که بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه به طور معمول و با شتاب مثلاً کارد را بیرون آورد و وقت سر بریدن بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است، ولى اگر مثلاً بواسطه زیاد تنگ بودن غلاف یا چسبندگى آن، بیرون آوردن کارد طول بکشد و وقت بگذرد حلال نمى‏شود و نیز اگر چیزى همراه او نباشد که با آن سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد واجب آن است که از خوردن آن خوددارى کند

 مسأله 2704 - اگر چند سگ را بفرستد و با هم حیوانى را شکار کنند، چنانچه همه آنها داراى شرطهایى که گفته شده باشند، شکار حلال است و اگر یکى از آنها داراى آن شرطها نبوده ولى مؤثّر در شکار باشد، شکار حرام است.

 مسأله 2705 - اگر سگ را براى شکار حیوانى بفرستند و آن سگ حیوان دیگرى را شکار کند، آن شکار حلال و پاک است و نیز اگر آن حیوان را با حیوان دیگرى شکار کند، هر دوى آنها حلال و پاک مى‏باشند.

 مسأله 2706 - اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یکى از آنها کافر باشد، یا عمداً نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است. و نیز اگر یکى از سگهایى را که فرستاده‏اند به طورى که گفته شد تربیت شده نباشد، آن شکار حرام مى‏باشد.

 مسأله 2707 - اگر باز یا حیوان دیگرى غیر سگ شکارى حیوانى را شکار کند، آن شکار حلال نیست ولى اگر وقتى برسند که حیوان زنده باشد و به دستورى که در شرع معیّن شده سر آن را ببرند حلال است.