روزه هاى حرام و مکروه
مسأله 1808 - روزه عید فطر و قربان حرام است. و نیز روزى را که انسان نمىداند آخر شعبان است، یا اوّل رمضان، اگر به نیّت اوّل رمضان روزه بگیرد حرام مىباشد.
مسأله 1809 - اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش را از بین ببرد روزه برایش حرام است و اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبّى منع کند، اگر چه با حقّ استمتاع شوهر منافات نداشته باشد بنابر احتیاط مستحب خوددارى کند.
مسأله 1810 - روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذیت پدر و مادر شود جایز نیست بلکه اگر اسباب اذیت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبّىجلوگیرى کنند احتیاط واجب آن است که روزه نگیرد.
مسأله 1811 - اگر فرزند بدون اجازه پدر روزه مستحبّى بگیرد و در بین روز پدر، او را نهى کند، چنانچه مخالفت با او موجب اذیتش باشد باید افطار نماید.
مسأله 1812 - کسى که مىداند روزه براى او ضرر ندارد اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسى که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر آن که به قصد قربت بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
مسأله 1813 - اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پیدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر آن که به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
مسأله 1814 - کسى که عقیدهاش این است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، روزهاش صحیح است.
مسأله 1815 - غیر از روزههایى که گفته شد، روزههاى حرام دیگرى هم هست که در کتابهاى مفصّل گفته شده است.
مسأله 1816 - روزه روز عاشورا، و روزى که انسان شکّ دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.