مسأله 2503 - زنى که عقد دائمى شده بنابر احتیاط نباید بدون اجازه شوهر از خانه بیرون رود و باید خود را براى هر لذّتى که او مى‏خواهد، تسلیم نماید و بدون عذر شرعى از نزدیکى کردن او جلوگیرى نکند. و اگر در اینها از شوهر تمکین کند، تهیه غذا و لباس و منزل او و لوازم دیگرى که در کتب ذکر شده بر شوهر واجب است و اگر تهیه نکند، چه توانایى داشته باشد یا نداشته باشد، مدیون زن است.

 مسأله 2504 - اگر زن در کارهایى که در مسأله پیش گفته شد تمکین از شوهر نکند گناهکار است و حقّ غذا و لباس و منزل و همخوابى ندارد ولى مهر او از بین نمى‏رود.

 مسأله 2505 - مرد حق ندارد زن خود را به خدمت خانه مجبور کند.

 مسأله 2506 - مخارج سفر زن اگر بیشتر از مخارج وطن باشد با شوهر نیست، ولى اگر شوهر مایل باشد که زن را سفر ببرد باید خرج سفر او را بدهد.

 مسأله 2507 - زنى که از شوهر تمکین مى‏کند اگر مطالبه خرجى کند و شوهر ندهد مى‏تواند جهت الزام شوهر بر پرداخت نفقه به حاکم شرع و اگر ممکن نباشد به عدول مؤمنین و اگر آن هم ممکن نباشد به فُسّاق مؤمنین مراجعه نماید و چنانچه الزام شوهر بر دادن نفقه ممکن نباشد مى‏تواند با اجازه گرفتن از حاکم شرع، در هر روز به اندازه خرجى آن روز بدون اجازه از مال او بردارد، و اگر ممکن نیست چنانچه ناچار باشد که معاش خود را تهیه کند، در موقعى که مشغول تهیه معاش است تمکین شوهر بر او واجب نیست.

 مسأله 2508 - مرد نمى‏تواند زن دائمى خود را به طورى ترک کند که نه مثل زن شوهردار باشد نه مثل زن بى شوهر، لکن واجب نیست هر چهار شب یک شب نزد او بماند.

 مسأله 2509 - شوهر نمى‏تواند بیش از چهار ماه، نزدیکى با عیال دائمى خود را ترک کند مگر با رضایت او.

 مسأله 2510 - اگر در عقد دائمى مهر را معیّن نکنند عقد صحیح است و چنانچه مرد با زن نزدیکى کند، باید مهر او را مطابق مهر زنهایى که مثل او هستند بدهد.

 مسأله 2511 - اگر موقع خواندن عقد دائمى براى دادن مهر مدّتى معیّن نکرده باشند، زن مى‏تواند پیش از گرفتن مهر از نزدیکى کردن شوهر جلوگیرى کند، چه شوهر توانایى دادن مهر را داشته باشد چه نداشته باشد. ولى اگر پیش از گرفتن مهر به نزدیکى راضى شود و شوهر با او نزدیکى کند دیگر نمى‏تواند بدون عذر شرعى از نزدیکى شوهر جلوگیرى نماید.